تبادل لینک هوشمند
هان ای پدرِ پیر که امروز
می نالی از این درد روانسوز،
علم پدر آموخته بودی
واندم که خبردار شدی سوخته بودی
افسرده تن و جان تو در خدمت دولت
قاموس شرف بودی و ناموس فضیلت
وین هر دو شد از بهرِ تو اسباب مذلت
چهل سال غم و رنج ببین با تو چه ها کرد
دولت رمق و روحِ تو را از تو جدا کرد
چهل سال تو را بندهء انگشت نما کرد
آنگاه چنین خسته وُ آزرده رها کرد
از مادرِ بیچارهء من یاد کن امروز
هی جامه قبا کرد
خون خورد و گرو داد و غذا کرد و دوا کرد
جان بر سر این کار فدا کرد
هان ای پدر پیر !
کو آن تن و آن روح سلامت؟
کو آن قد و قامت؟
فریاد کشد روحِ تو، فریاد ندامت !
علم پدر آموخته بودی
واندم که خبردار شدی سوخته بودی
از چشمِ تو آن نور کجا رفت؟
آن خاطرِ پر شور کجا رفت؟
میراث پدر هم سرِ این کار هبا رفت.
وآن شعله که بر جان شما رفت،
دودش همه در دیدهء ما رفت؛
امروز تو ماندی و همین درد روانسوز
نفرین نکند سود به استاد بد آموز
چهل سال اگر خدمت بقّال نمودی،
امروز بدین درد گرفتار نبودی !
هان ای پدر پیر !
چهل سال در این محلکه راندی
عمری به تماشا و تحمل گذراندی
دیدی همه ناپاکی و خود پاک بماندی
آوَخ که مرا نیز بدین ورطه کشاندی
علم پدر آموخته ام من
چون او همه در دامِ بلا سوخته ام من
چون او همه اندوه و غم اندوخته ام من
ای کودکِ من مال بیندوز
وآن علم که گفتند میندوز !!!
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
